VEDA

Zor oldu..

Son defaydı varlığını tatmam..

Son kezdi ellerine dokunmam..

Vedaların en acısıydı biteceğini bilerek gitmek..

Ne zordu gözlerinde kendimi son kez izlemek..

Sarılışlarının esiri olmak..

Ne acıydı kaybetmek..

Sana doyamayan yüreğimi ne zordu kandırmak..

Akmasın diye tuttuğum göz yaşlarım vardı..

Ne zordu onları gözlerime hapsetmek..

Adımlarımı olabildiğince ufak atmak..

Olabildiğince uzatmak yolları..

Ne zordu durağa doğru yol almak..

Yarım olan ay gökyüzünde..

Bulut kapatmaktaydı yarım kalmışlığını..

Ne zordu yalnızlığıma seni örtü yapmak..

Ay bile umutluydu parlaktı inadına..

Bütün olacaktı bir gün mutlaka..

Ne imkansızdı seninle bir bütün olmak..

Ayrılığın kaldırımından indim usulca..

Köşeyi döneceğiz iki yabancı gibi o sokakta..

Çıkacak varlığın yine önüme bir daha..

Daha hiç hazır değilim diyen dudaklarına..

Gitme demek ne zor bu defa..

FATMA ÖZER