VAR

Haksızlıklarla dolu bir hayatta olmak için vardık sanki hepimiz.. Bir şeylerin kurbanı oluverirdin bir anda ve engel tanımazdı hiçbir acı.. Nedenini anlamadığın bir yazgıya sürüklenirdi alnındaki çizgiler, ellerindeki kırışıklıklar ve nemli olan o gözler.. Nedenini bilmediğin bir acı konardı bulut gibi önce ve bilirdin acının damla damla yağacağını.. Nice enkazlar barındırdılar o acıların altında yitik, nice hayaller battı o gemide.. Ellerinden boşalan bir umutsuzluk var..Dizlerinde çocukluktan eser kalmayan o çizikler, kabuk tutmadı nicedir.. Baba sesi gelmiyor o şehirde, ‘güçlü bir el gibi' ne zamandır.. Annen silemiyor yaralarını.. Silinmeyen izler mi besledik?.. Masum masum kenarda ağlayan o ses adı yalnızlık, ne kadar acı acı çağırıyor kimsesizliğine seni.. Gülen nice gözlere aldanan kulakları mı dinledik?.. Galiba bundandır hep yanıldık..

Kötülükler inşa edesi var bugün kalemlerin atasının.. Kötülükler inşa edesi var bugün umuda dair imlaların.. Ünlemler inşa edesi var tüm satırların.. Anlamsız söz öbeklerinin arkasına sığınası var parmakların.. Yanılgıların izi var her resimde..


Yağdığına binbir pişman olan sennn hey senn ‘adlanılmışlık’, aldandığın o tene kirlilikler saçasın var.. Kendi kirliliğini temiz sularda temizleyemeyen 'acizlik' evet sen!! Senin esaretinde olan ruhlara isyan edesim var..


Esaretin kendisi gölgeler.. Şu anlamlarına dahi anlam veremediğim dünyada nice iman etmediğim hayal kırıklıkların var…